Surfer: Matthijs van Dijk
Als medeorganisator van de Slag om Domburg kijk ik zeer tevreden terug op de vierde editie van DSOD. De vierde editie kan wat mij betreft worden samengevat in vier woorden; zon, wind, golven en plezier. In alle opzichten was deze editie bijzonder ten opzichte van voorgaande jaren. Nooit eerder werd een zomereditie van de Slag om Domburg gehouden.
woord Patrick van Iersel & beeld Rinaldo Lokers & Patrick van Iersel
Weer of geen weer
Eigenlijk was ik zelf nog maar net terug van vakantie in de Hohe Tauern. Ook daar was het bij tijd en wijle erg warm en waren de gevolgen van de klimaatsverandering op de gletsjers duidelijk zichtbaar. Tijdens onze vakantie had ik al gezien dat ik al een paar goede surfsessies in Nederland had gemist. Bij thuiskomst zag ik op Wetterzentrale boven de Azoren een kleine diepe depressie op de kaart staan. De straalstroom op 200hPa stond als een rode brede snelweg richting west Europa op de kaart, iets wat heel ongebruikelijk is voor een zomersituatie. Ingezoomd op 500 hPa Bodendruck zag ik bij het Amerikaanse weermodel GFS het laag noordwaarts trekken richting de Britse eilanden. Hoewel andere weermodellen wat minder enthousiast waren, heb ik toch maar even een appje gestuurd naar de rest van de organisatie “Er komt volgende week een giga depressie aan”. Niet iedereen reageerde even enthousiast op dit bericht. Zo bleek wedstrijdleider Alwin een afspraak te hebben met zijn schoonmoeder in Sevilla (dat wil je natuurlijk niet missen), Erik een verjaardagsfeest te hebben van zijn pa en een aantal juryleden hadden een afspraak met de zon. GFS bleef de hele week de hele week dikke wind voorspellen en hoewel de andere weermodellen ietwat bescheidener zijn over de windkracht, post ik 5 augustus het eerste weerbericht op de facebook pagina van DSOD. Twee dagen later volgde een overtuigend GO en werden alle deelnemers van 2018 opgeroepen om 10 augustus naar Domburg te komen. Voor veel deelnemers was de zomervakantie nog in volle gang en het was lastig om iedereen te bereiken. Wat ook niet mee heeft gewerkt dat in hetzelfde weekend van de Slag de PWA world cup in El Medano plaatsvond. Dat hadden ze wel eens beter met ons af kunnen stemmen. Voor de gein stuurde ik Dieter van der Eyken (winnaar DSOD 2016) nog een berichtje dat het 10 augustus in Zeeland aan is, maar dat had hij natuurlijk al lang gezien. De windverwachtingen voor Tenerife waren om te huilen en dat maakte het voor Dieter en zijn kornuiten er niet beter op. Uiteindelijk schreven 35 deelnemers in en rolde er interessante heats uit de tombola.
De battle continues
Zaterdagochtend stonden we om 8:00 uur op de spot en in no time toverde de organisatie de surfspot om tot wedstrijdveld. De eerste surfers arriveerden vroeg in de ochtend en zien met opkomend tij lekkere bakken binnenrollen. De wind zat nog wat in de zuidzuidwest hoek waardoor de golven mega clean waren. Het duurde dan ook niet lang of de eerste enthousiaste surfers stonden al op het water om de Domburgse condities te checken. Sven Akerboom trapte rond de klok van 10 uur de skippersmeeting af, waarna wedstrijdleider Marius van de Leur na hoog water om 11:00 uur groen licht gaf voor de eerste heat. De wind blies volop over het Domburgse strand en de deelnemers stonden full power op het water. Heat na heat vlogen voorbij en het publiek en fotografen werden getrakteerd op sicke sprongen en waverides. Uitvaren met deze bakken was voor velen taakstellen en helaas is er deze editie wederom wat materiaal gesneuveld. Ik had nauwelijks tijd om te pauzeren, want ik wilde geen heat missen. Het licht was goed, de windsurfomstandigheden waren goed en op de vloedlijn verzamelden twee handen vol fotografen die allemaal de actie van de dag vast wilden leggen. Van concurrentie is op het strand geen sprake, het was eerder een gezellige fotografen reünie. In de voorrondes zagen veel mooie acties. Zo deed Pieter Bijl zijn best om weer een dikke aerial op de foto te krijgen, maar ook Jasper van Dooijweert liet voor mijn lens zien dat hij in Zuid-Afrika niet alleen bier had gedronken. Local Kees de Krom scoorde met een mega backloop en vette aerials in heat 3 maar liefst 22 punten en legde de lat voor de andere deelnemers hoog. De enige vrouwelijke deelneemster, Eva Oude Ophuis, had zich ook dit jaar weer ingeschreven en had de pech uit te komen tegen Flo Behringer en Bjorn Vanoppen. Ondanks deze zware concurrentie ripte ze de Domburgse golven als geen ander. In de loop van de middag nam de wind toe naar 17 meter-seconde en de deelnemers sleepten nu hun kleinste zeiltjes en boardjes over Domburg beach naar het water. Op het strand staan was geen optie meer. Schimmen bewogen zich moeizaam tegen de snoeiharde Sahara zandstorm in. Met afgaand tij werden de omstandigheden lastiger om in te varen. Zo nam onze Vlaamse vriend Huig Vanderperren in heat 20 alle risico, maar werd door een krachtige golf genadeloos afgestraft. Pim en Robby maakten geen fouten en gingen door naar de volgende ronde. Domburg geeft en Domburg neemt. In heat 22 zagen we onze enige Duitse deelnemer Flo Behringer onder zware omstandigheden een Goiter inzetten, maar schade Erdnussmarmelade schoot hij met 1 voet uit zijn voetband, waardoor hij de finale heat door zijn vingers weg zag glippen.
De Slag van Matthijs
De Slag om Domburg is voor mij het leukste wave-evenement dat er is. Elk jaar doe ik er graag weer aan mee, al is het maar om gewoon een dag lekker te varen met allemaal leuke en gezellige mensen.
Heat 1 ging niet zoals ik had gewild, ik was helaas niet zo goed gepowered met m’n 3,6 Severne S-1, al was mijn eerste golf wel gelijk een goeie. Daarna had ik flink moeite met golven zoeken voor zowel mijn sprongen als golfritten. Tussendoor heb ik buiten nog wel een kleine forward en een shuv-it doorheen gekregen, dus ik had wel een beetje het gevoel dat ik redelijk door deze heat was gekomen. Volgens mij was ik vast niet de enige die zo aan het struggelen was met de Domburgse stroming en de op dat moment net even wat mindere wind.
Heat 2 ging al een stuk beter, ik was redelijk gepowered met mijn 3,6 en knalde er gelijk een redelijke hoge stalled forward uit. Een beetje end-over, maar ik was al blij dat ik mijn eerste sprong in de pocket had. Daarna heb ik lekker wat golven kunnen pakken wat meer mijn ding is en tussendoor landde ik nog een goede pushloop. Bij mijn laatste hit op de Domburgse shorebreak haakte ik helaas ongewild in en landde ik flink hard met mijn onderlip op de giek. Ingehaakt onder mijn zeil in de Domburgse stroming die me flink onder water hield had ik toch wel een klein paniekmomentje. Gelukkig kon ik na een poging toch beetje lucht te pakken snel weer onder mijn zeil vandaan komen om de heat goed af te sluiten.
Met dank aan de eerste hulp en Eva Oude Ophuis d’r dokterskills kon ik door naar de halve finale, die me wel redelijk afging. Ik had twee goede sprongen en zeker een paar goede ritten en hoorde gelijk na de heat tot mijn blije verrassing dat ik door was naar de finale.
De finale heat was twintig minuten en na zo’n hele dag varen was dit toch best lang. Ik was vol gepowered met mijn 3,6 en de golven waren helaas niet meer zo goed te vinden als in de middag. We voeren naar buiten en het ging gelijk los. Eric Rutjes sprong het eerste rakje gelijk een goeie pushloop recht voor mijn neus waarna hij echt een huizehoge backloop deed, Robby de Wit stickte een paar supercleane backloops en Pim van de Borgt landde een stijlvolle stalled forward. Toen ik hem daarna zelfs bijna een double zag landen wist ik dat ik vol aan de bak moest. Springen is niet mijn sterkste punt, maar bij deze wind kreeg ik er toch een paar goeie forwards uit, gevolgd door een goeie droge pushloop. Met de sprongen in de pocket was het tijd om lekker golf te rijden en te genieten. Ik heb eigenlijk elke golf van begin tot op het strand proberen te benutten, tot mijn armen op het einde van de heat helemaal op waren. Ik had zelfs moeite om mijn setje terug naar de Surfcentrum Brouwersdam-bus te lopen!
Prijsuitreiking
Ik was zelf niet helemaal tevreden met mijn heat, maar toen ik op het strand terug was hoorde ik van alle kanten dat ik goed gevaren had wat me toch wel wat meer zelf vertrouwen gaf naar de prijsuitreiking toe. Waar ik dacht dat de derde plaats het hoogst haalbare zou zijn, kreeg ik hoop toen ik hoorde dat Eric Rutjes als derde werd aangekondigd. Mijn hart begon wat harder te kloppen toen bleek dat Robby de Wit tweede werd, al duurde het toch een momentje voordat ik door had dat ik echt de winnaar was van de vierde Slag om Domburg.
Dank aan de organisatie voor het geweldige evenement en natuurlijk ook mijn sponsoren Zeil- en Surfcentrum Brouwersdam en Severne Sails. Volgend jaar ben ik er weer bij!
De Slag van Robby
Enigszins verbaasd was ik wel toen mijn collega begin vorige week vroeg of ik dit jaar weer aan De Slag Om Domburg mee ging doen. Dat er wind op komst was had ik na een, qua wind, bijzonder karig voorseizoen allang gezien, maar met een eventuele Slag om Domburg had ik totaal geen rekening mee gehouden. Toen op donderdag de ‘GO’ werd gegeven door de organisatie heb ik snel mijn spullen bij elkaar gezocht.
Bij aankomst op het strand was het even wennen: door de zandopspuiting eerder dit jaar waren de kenmerkende palen vrijwel verdwenen onder het zand, maar was de Domburgse holle break gelukkig nog wel aanwezig. Met name in de ochtend kwamen er regelmatig cleane sets binnenrollen.
Bij de bekendmaking van de heatindeling bleek dat ik de 1e ronde mocht overslaan en pas in heat 16, de laatste heat van de 2e ronde, hoefde aan te treden. Genoeg tijd dus om een paar setjes klaar te leggen, in te varen en de andere deelnemers te bekijken. In de eerste rondes werd meteen duidelijk dat het niveau erg hoog was. Riders als Robert vd Vlies, Jeroen, Boelema, Torben Tijms en Jasper van Dooijeweert maakten tijdens het invaren al indruk met een aantal goede golfritten.
Tijdens het invaren was 3.6 in combinatie met mijn 77 liter Pocket de ideale set, maar bleek ook dat de bizarre stroming gecombineerd met de vlagerige wind het erg moeilijk maakte om door de branding te komen en dat een crash voorin ervoor kon zorgen dat je snel buiten het wedstrijdveld belandde.
Heat 16 – mijn eerste heat
Ik mocht het in mijn eerste heat opnemen tegen Jeroen Boelema en Benjamin Huybs, die beiden hun eerste heat veilig waren doorgekomen.
Na een kleine wind-dip was deze net voor de heat weer officieel ‘Aan’ en ik besloot mijn 3.3 en mijn Tabou Da Curve 82 liter te pakken, de set die ik uiteindelijk het hele event gebruikt heb.
Waar ik tijdens het invaren bijna elk rak een goede schans tegenkwam en op de terugweg kon golfrijden, bleek het in de heat toch andere koek. Ik had moeite om een goede schans te vinden en ook een goede golfrit scoren bleek niet gemakkelijk. Toen ik ook nog na de eerste golfrit gepakt werd door een holle bak, gespoeld werd en door de sterke stroming veel hoogte verloor besloot ik het wat meer op ‘safe’ te spelen: eerst punten scoren met 2 jumps en 2 golfritten, om die vervolgens proberen te overtreffen met hogere jumps en meer risico in het golfrijden te leggen. Uiteindelijk lukte het om 2 backloops en 2 forwards te landen en wat golfritten scoren. Een oké resultaat, maar ik was bang dat ik te ‘safe’ had gevaren.
Bij de bekendmaking van ronde 3 bleek dat ik niet was ingedeeld in een volgende heat en vreesde ik voor een vroege aftocht, wetende dat golfrijdspecialist Jeroen Boelema naast goede golfritten ook een backloop wist te landen. Remy Käller bleef echter aan aandringen dat ik ‘toch even de scoresheets moest checken’, waarna, tot mijn grote opluchting bleek, dat er door een foutje in de excel de scores niet goed werden doorberekend (kan gebeuren 😉 ) en ik uiteindelijk wel door was.
2e heat
In de 3e ronde mocht ik aantreden tegen local hero Pim, Wijk local Justin v/d Loo en Huig VanderPerren. Ondertussen bleef de wind nog verder toe te nemen en werd het gelukkig ook wat makkelijker om een goede schans te vinden. Meteen op het eerste rak naar buiten wisten zowel Pim als ik beiden een backloop en een forward te landen, wat altijd lekkere start van de heat is. Spijtig genoeg voor Justin had hij vrij snel in de heat materiaalpech waardoor er een groot deel van zijn tijd verloren ging. Mede door de zeer sterke stroming en vlagerige wind voorin de branding gokte ik er op om de golven meer upwind en verder op zee te pakken, daar leken de golven namelijk iets beter te lopen. Voornamelijk hopend op meerdere turns in plaats van risicovolle ‘one hit wonders’ in de shorebreak. Dit bleek redelijk goed uit te pakken aangezien ik een aantal ritten met meerdere turns kon maken en ondertussen ook mijn jumpscores met een hogere Backloop en Forward kon opwaarderen. De jury oordeelde uiteindelijk dat dit voldoende was voor een plek in de 4e ronde.
3e Heat
In de halve finale moest ik het opnemen tegen de sterk varende Flo Behringer, Eric Rutjes en Bjorn Vanoppen. Zowel Flo als Eric scoorden al de hele dag hoog, waardoor de druk er meteen op lag. Ik vertrouwde op mijn vaste tactiek en wist gelukkig meteen in de eerste minuten een goede backloop en forward te landen. Ondertussen zag ik Flo en Eric beiden hoge Backloops en Pushloops springen, maar waren ze aantal keer ongelukkig in de landing. Ik had wat geluk met de sets die binnen kwamen en kon daardoor aardige scores neerzetten wat uiteindelijk genoeg bleek te zijn om samen met Eric door te stoten naar de finale.
De finale
De finale heat tegen Pim Vd Borgt, Eric Rutjes en Matthijs van Dijk beloofde een spannende te worden. De heat werd uitgebreid naar 20 minuten, wat lang was, maar daardoor hadden alle riders genoeg tijd om alles te laten zien aan de jury én alle toeschouwers.
De finale begon voor mij wat minder goed dan de eerdere heats; door de onverminderd sterke stroming en vlagerige wind voorin het wedstrijdveld bleef het lastig uit varen. Ook werden de sets wat onregelmatiger, waardoor hoge sprongen en langere golfritten moeilijker werden. Ondanks dat wist Eric toch een aantal keer skyhigh te gaan en Matthijs de beste golfritten te scoren door meer risico te nemen met late smacks in de holle break. Zelf wist in upwind een aantal minder hoge, maar vrij cleane Backloops en Stalled forwards te landen. Qua golfrijden was het voor mijn gevoel minder, maar dat werd tot mijn verbazing hoger beoordeeld dan de vorige heat. Na 20 minuten ging eindelijk de vlag omhoog en was het gedaan met de finale.
Eenmaal aan de kant bleek wel dat het een spannende finale was geworden, aangezien niemand een duidelijke favoriet had voor de eindzege. Persoonlijk was ik allang blij om in zo’n sterk wedstrijdveld en harde wind de finale te bereiken, des te groter was de verbazing toen bleek dat Pim vierde werd, wat een podiumplek voor mij betekende. Toen vriend Rutjes ook nog 3e werd, kon ik helemaal mijn geluk niet op. Uiteindelijk moest ik mijn meerdere erkennen in Matthijs die erg hoog wist te scoren met een aantal goede golfritten.
Terugkijkend op de Slag om Domburg 2019 ben ik heel blij met de tweede plek. Het was misschien niet altijd even spectaculair, want hoe anders zou het zijn als Eric die Monster Forward niet gecrasht had en Pim zijn Double Forward nét wel geland zou hebben? Maar uiteindelijk heb ik denk ik over al mijn heats vrij constant gescoord en voor mezelf het maximale eruit gehaald.
Daarnaast mijn complimenten aan alle vrijwilligers van de organisatie die wederom het beste wave-event van Nederland op poten hebben gezet en uiteraard dank aan sponsor Bert den Boer (GA / Tabou / Vandal) voor het materiaal!
Nagenieten
Niet alleen Matthijs van Dijk, maar ook ik geniet een week later nog steeds na van deze krankzinnige zomerstorm die het windsurfen wederom op de kaart heeft gezet. Als organisatie hopen wij dan ook dag veel jongeren onze sport omarmen en deze mooie sport gaan beoefenen. Wil je nog even nagenieten, kijk dan eens op de https://www.facebook.com/deslagomdomburg/ pagina van DSOD. Voor nu bedankt de organisatie alle sponsoren en vrijwilligers en we gaan ervan uit dat we jullie allemaal weer terugzien tijdens #DSOD2020!
Stay Tuned!
Uitslag:
1 Matthijs van Dijk
2 Robby de Wit
3 Eric Rutjes
4 Pim van der Borgt
5 Flo Behringer
6 Bjorn Vanoppen
7 Remy Käller
8 Pieter Bijl
9 Kees de Krom
10 Robert van der Vlies
